ข้ารักเจ้า...อิง

รักเหรอ มันคือสิ่งใดกันแน่นะ 

ใช่.....คำว่ารักที่พร่ำบอกข้าทุกเช้าค่ำ หรือไม่

ใช่.....ความท่าทีทะนุถนอมร่างกายข้า ไม่ว่าตอนไหนๆ เช่นนั้นหรือไม่

ใช่.....ความเอาอกเอาใจ ทุ้มเทเงินทอง ข้าวของมีค่า และอำนาจให้ข้า แบบนั้นใช่หรือไม่

ที่ข้ากล่าวมานั้นคือ รักของท่านใช่หรือไม่

ถ้าใช่ ..... เช่นนั้น ท่านก็อย่ารักข้าเลย

คำว่า รักที่ท่านพร่ำบอกข้าไม่ว่ายามไหนๆ ก็มีแต่ความมืด เช่นนั้นก็อย่ามาบอกรักข้า

ท่าทีทะนุถนอมร่างกายของข้า แต่กับมีคำพูด แววตา ที่มองข้าอย่างเย็นชา และเมินเฉย นั้นก็ไม่ใช่ รักข้า แต่รักร่างกายข้า

การเอาอกเอาใจข้า สิ่งของเครื่องใช้เงินทองอำนาจมากมาย แต่ไร้ท่านเคียงข้าง และคอยปกป้อง นั้นก็ยิ่งไม่ใช่รัก

แต่ที่ท่านรัก แท้จริงคือ ร่างกายนี้ ใบหน้านี้ และจิตวิญญาณนี้ของตัวข้าในกาลก่อนนั้นตั้งหาก

.

.

.

........................................................................................ 

“แท้จริงแล้ว คำว่า รักของท่าน มันหมายถึง สิ่งใดกันแน่ เว่ยอู๋หลง!!”

“……”

“ท่านบอกข้าสิ!!! เอ่ยออกมา! อู๋หลง!! ท่านเอ่ยมันออกมา มันใช่ คำเดียวกับที่ข้ารู้สึกต่อท่าน กระทำต่อท่านเรื่อยมาหรือไม่!!!”

“….. อิงอิง!”

“ ……….. หึ ฮาฮา!.. ฮาฮาฮ้า!!! น่าสมเพช ช่างน่าสมเพชเหลือเกิน หึ หึ แท้จริงข้า!!! ควรรู้สึกตัวได้แล้ว ว่าคำว่ารักของท่าน แท้จริงมันหมายถึงสิ่งใดกันแน่!!! มันหาใช่ รักที่เกิดจากใจของท่าน รักในแบบที่ข้ารักท่าน ฮาฮา!! โง่งม.....แท้จริง คำว่ารักที่ออกจากปากท่าน มันก็แค่ รักที่ร่างกายข้า ใบหน้านี้!!! หึ สิ่งนี้ตั้งหากที่ท่านรัก!!!! ฮาฮาฮา!!!”

“อิง! เจ้ารู้....ไม่!! อิงอิง เจ้าฟังข้าก่อน!”

“เว่ยอู๋หลง!!! พอแล้ว.... ข้าเจ็บ ... เจ็บเหลือเกิน  พอที!!!”

“ไม่ ฟังข้า!!!”

“ไม่!!!!! อย่าเข้ามา!!!”

“ท่านมองข้า!!! มองข้า ร่างกายนี้ใช่หรือไม่ ใบหน้านี้ใช่หรือไม่ ที่ท่านรัก!  ได้! เช่นนั้นข้าก็จะมอบคืนให้กับท่าน ดีหรือไม่!”

“..ไม่..”

“ไม่ดีเช่นนั้นหรือ ไม่เป็นไร ท่านรับไปเถิด ร่างกายนี้ ใบหน้านี้ ข้ามอบมันให้ท่าน ท่านไม่ต้องกังวล ข้ารู้ว่าท่านเกลียดข้า ชิงชังข้า แค้นข้า เพราะจิตวิญญาณนี้ไม่ใช่คนที่ท่านตามหาและเฝ้าคอย ข้าจะเอามันไปเอง เช่นนั้นท่านรับร่างกายและใบหน้านี้ไปเถิด อย่างน้อยร่างกายนี้ ใบหน้านี้ก็คือ สิ่งที่ท่านเฝ้าตามหา ไม่แน่ข้าจากไป คนที่ท่านตามหาอาจจะหวนกลับมาก็เป็นได้ รับมันไปเถิด ปลดปล่อยข้า ข้าเหนื่อยมากแล้ว ทรมานมากแล้ว เสียใจมากแล้ว พอแล้ว ข้ายอมดับสูญดีกว่าต้องอยู่กับท่าน”

“ไม่!! ข้าไม่ยินยอมให้เจ้าจากไปไหน อิง!!!”

“ไม่ยอมงั้นเหรอ แม้แต่วิญญาณของข้า ท่านก็ยังไม่ยินยอมให้ข้า! เว่ยอู๋หลง!!!  ท่านจะมากเกินไปแล้ว ร่างกายนี้ ใบหน้านี้ ข้าก็ยินยอมคืนมันให้ท่านแล้ว ปล่อยข้า! ปล่อยข้าไป!! ข้าไม่ทนแล้ว!!!! พอที!!!”

“อิงอิง!!!!!!”

.

.

.

........................................................................................ 

.

.

.

รักเหรอ ข้าไม่รู้หรอก ว่าแท้จริงมันคือ สิ่งใด

เพียงแต่สิ่งที่ข้ารู้ คือ รักของข้ามันคือเจ้าเท่านั้น อิง...